Hayat,
Nefes hasret,
Çile….
Bir ufka doğarsa gözlerim,
Şükret garbın afakına…
Sönmesin ruhun,
Ansızın bırakma yüreğindeki helecanı,
Kimsesiz geçmişin anılarına,
Bileylesin gelecekteki kalabalık yalnızlığını,
Açmaz yıllar yılı tohumladığın,
Goncasını yitirdiğin zamanın,
İkliminde yaşadığın gözlerinde,
Uykusuzluğa boş yere, boşvere,
Yaktırdın sarmaşık sararmış anılarını,
Solmuş hüzün yanığı baharlara….
Yollar bir tükeniş içinde;
Fakat benim, yürüdükçe uzayan yollar var içimde!
Hayatta en çabuk kuruyan ıslaklık gözyaşlarıdır…
Hal gelmedik baş kar yağmadık kış olmadığı gibi;
bazı yıkılışların daha parlak,
daha sağlam yapılışların teşvikçisi ve başlangıcı
olduğunu unutmamakta fayda vardır…
Tarifsiz bir hüzün dünya,
Tek umut ukba…
Yürekte baki kalacak olan yâr;
Allah var, Allah yâr…
