Unuttuk! bile bile kandırıldık

İnsan diyorum, ne garip hallere bürünüyor böyle. Her an farklı duyguların esiri olabiliyor, her an değişebiliyor ya da belki de ben böyleyimdir. Zaten her insan kendi penceresinden bakmaz mı hayata ve öyle  yorumlamaz mı insanları? Benim pencereme göre insanların bir anı bir anını tutmuyor.. Bir bakıyorsun gönlünden kuşlar uçuyor  engin maviye, bir bakıyorsun gönlü hapsoluyor kara bulutlara.

İnsanlar hep bir korku içinde, hep bir endişe.. “Acaba?” diyor, “Acaba gülüşlerim ne zaman sonlanacak?”, “Acaba ben de mutlu olabilecek miyim?”.. insanlar çok korkuyor ” Ya başaramazsam?!” diye.. İnsanlar hemen vazgeçebiliyor emellerinden ya da bir anda sarılabiliyor mücadeleye.

Gerçekten Sevmek

Bu insanların nerede ne yapacağı belli olmuyor.. Sevip sevmediği de… Bizi de tüketen bu değil mi zaten? Her insan, istisnasız her insan sevmeye de sevilmeye de muhtaç! Sevmek kolay kolay olmasına ama ya sevilmek, sevdiği tarafından sevilmek?? Bu o kadar da kolay değil! Bir insanın gönlüne bahar olmak hiç de kolay değil, hele kendisi baştan aşağı kışsa.. Benim, sevmek kolay dediğime bakmayın siz! Sevmek sevilmeye göre kolay. Sevemezsin sevmezsin ama biri bir anda çıkıp gelir ve sen öyle bir seversin ki… Gülüşün o olur, yaşın o, uykun o olur, kalkışın o..! Sevgi zor! Sevgi çok zor.. Ama ne yaparsın, kalbin gıdası da sevgi ruhun gıdası da.. Ve hatta nefes almak için tek çare sevgi!

İnsan neden özler

İnsan bu dünyaya ağlayarak gelir, savunmasız, çırılçıplak… İnsan eksiklerini tamamlamak için gelir bu dünyaya, verdiği sözü yerine getirmek için. Bizler bir kez “Rabbimiz Allah’tır “demişiz, yani “dostumuz Allah”, “yarimiz Allah”, “her şeyimiz Allah” diyerek.. Ama unuturuz bunu, unutarak başlarız ya da unutmaya başlarız büyüdükçe. Sevdamızı günden güne unutarak… Bu yüzden büyüdükçe küçülmemiz! Bu unutkanlığımız yetmezmiş gibi yanlış şeylere sarf ederiz ömrümüzü.. Yalancı sevmelere aldanırız ya da aldatırız kendimizi bile bile.. İnsan çok garip.. Fazlasıyla garip! Sevgi şah damarından daha yakınken Kaf Dağı’na sevdasını teslim edebilecek kadar garip!

Bakın şimdi ne haldeyiz. Aklımızı kaçırmış gibi.. Ne yapacağımız belli değil, çünkü bizler ne yapacağımızı, neyi ne için yapacağımızı yapmamız gerektiğini bilmiyoruz. Gülünce ağlamaya başlıyoruz çünkü gülüşlerimiz yalanlara ait, ağlayınca gülmeye başlıyoruz çünkü göz yaşlarımız bu yurda ait değil.. Bizler şaşkın yolcularıyız bu cihanın. Unutkan, ne yapacağını şaşıran yolcuları.. İç çekiyoruz.. Özlüyoruz çünkü. Asıl gayemizi, özümüzü özlüyoruz. İnsan değiliz biz, bizler baştan aşağı özlemiz..