- Kur’ân-ı Kerîm ele alınacağı zaman abdestli olmak lâzımdır. Abdestsiz olan bir kimsenin, Kur’ân-ı Kerîm’i kılıfsız olarak tutması haramdır.
Allâhü Teâlâ (meâlen): “Ona (Kur’ân-ı Kerîm’e) tamamen temizlenmiş (abdestli) olanlardan başkası el süremez.” (Vâkıa Sûresi, âyet 79) buyurmaktadır. Yani tahâretsiz (abdestsiz), kirli eller ona dokunmasın, ancak maddî ve mânevî pislikten temizlenmiş îmânlı, abdestli kimseler temas etsin. Bu âyet-i kerîme ile cünüb iken Kur’an okunamayacağı ve abdesti olmayanın Mushaf’a dokunmasının haram olduğu fıkıh kitaplarında beyan olunmuştur. Muhakkak abdest yüze nur ve kalbe sürûrdur.
- Kur’ân-ı Kerîm okuyacağı zaman mümkünse kıbleye yönelmeli, hürmetli bir vaziyet almalıdır.
- Kur’ân-ı Kerîm’e “Eûzü ve besmele-i şerîfe” ile başlanmalıdır.
- Kur’ân-ı Kerîm’i kendisi işitecek bir sesle ve tecvide riâyet ederek okumalıdır.
- Kur’ân-ı Kerîm okunduğu zaman dinlemelidir. Allâhü Teâlâ A’râf Sûresi, 204. âyetinde şöyle buyurmaktadır (meâlen): “(Ey müminler) Kur’ân-ı Kerîm okunduğu vakit (namazda veya hutbede veya her hangi mecliste) hemen (kulak verip) onu dinleyin ve susun, tâ ki rahmete kavuşasınız.”
- Kur’ân-ı Kerîm’i dinlemeyecek kimselerin yanında onların işitecekleri bir sesle, açıkça okumamalıdır. Okunması uygun olmayan yerde Kur’an okuyan günâha girer. Bununla beraber böyle bir yerde okunduğu takdirde dinlememek, hürmetsizlik etmek de caiz değildir.
- Lâyık olmayan bir yere konmuş olan bir Kur’ân-ı Kerîm veya ondan bir sahîfe görünce derhal onu oradan alıp lâyık olduğu bir yere kaldırmalıdır.
- Hattatlar yazdığı bir Mushaf-ı Şerîf sahîfesini yüksekçe ve hürmetle tutmalıdır.
- Mushaf-ı Şerîfi, Hacer-i Esved’i, Kâbe-i Muazzama’nın eşiğini ta’zim için öpmek câizdir.
